Voir aussi : Charisma

Étymologie

modifier
Du latin charisma.

Nom commun

modifier

charisma \kəˈɹɪz.mə\

  1. Charisme.
  2. (Religion) Charisme.

Dérivés

modifier

Prononciation

modifier

Voir aussi

modifier

Étymologie

modifier
Du grec ancien χάρισμα, kharisma.

Nom commun

modifier
Cas Singulier Pluriel
Nominatif charisma charismata
Vocatif charisma charismata
Accusatif charisma charismata
Génitif charismatis charismatum
Datif charismatī charismatibus
Ablatif charismatĕ charismatibus

charisma \Prononciation ?\ neutre

  1. Charisme, don de Dieu.

Apparentés étymologiques

modifier

Références

modifier
  • « charisma », dans Félix GaffiotDictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 299)

Étymologie

modifier
Du latin charisma.

Nom commun

modifier
Cas Singulier Pluriel
Nominatif charisma charismata
Génitif charismatu charismat
Datif charismatu charismatům
Accusatif charisma charismata
Vocatif charisma charismata
Locatif charismatu charismatech
Instrumental charismatem charismaty

charisma \Prononciation ?\ neutre

  1. Charisme.
    • Celý život přitahovala [Elizabeth Taylor] pozornost: svým charismatem, energií, vášnivostí a sebevražednou otevřeností. Měla v sobě ten „X faktor“, ze kterého se mužům podlamují kolena a ženy si přejí mít kousek z něho pro sebe. — (Respekt, Nezničitelný diamant)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Voir aussi

modifier
  • charisma sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque)  

Références

modifier