chomlecʼh

(Redirigé depuis chomlec’h)

Breton modifier

Étymologie modifier

(1914)[1] Composé de chom (« habiter ») et de lecʼh (« lieu »).

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
chomlecʼh chomlecʼhioù

chomlecʼh \ˈʃɔmlɛx\ masculin

  1. Adresse (localisation).
    • En diwez en doa ranket diskouez d’ar blenier eur gartenn, warni chomlecʼh an Ao. Kerlaban. — (Roparz Hemon, An Aotrou Bimbochet e Breiz, in Gwalarn, no 4, hiver 1925, page 46)
      Finalement, il avait dû montrer au chauffeur de la voiture une carte avec l’adresse de M. Kerlaban dessus.
    • Eus Boston e vije ho tad, mar fizian e chomlecʼh al lizheroù kavet e sacʼh Crockston ? — (Jules Verne, traduit par Meven Mordiern et Martial Menard, Bag ar frankiz, An octobre, 1992, page 51)
      Votre père serait de Boston, si je m’en rapporte à l’adresse des lettres trouvées dans le sac de Crockston ?
    • O pegañ paperennoù ar chomlecʼhioù war goloioù-lizher e oan e-barzh ar burev hag ur mekanik ispisial a oa ganin. — (Jorj Gwegen, Friza an Hanternoz a-rez ar mor diroll, in Al Liamm, no 201, juillet-août 1980, page 297)
      Je collais les étiquettes des adresses sur des enveloppes dans le bureau et j’avais un appareil spécial.
  2. Domicile.
    • Bez’ en doa eno zoken ur cʼhoublad reuniged a rae o chomlecʼh el lenn vras war lez ar cʼhoad pin. — (Abeozen, Marvailhoù loened, Skridoù Breizh, Brest, 1943, page 87)
      Il y avait même un couple de phoques qui avait élu domicile dans le grand lac au bord du bois de pins.

Synonymes modifier

Dérivés modifier

Références modifier

  1. Martial MénardDevri : Le dictionnaire diachronique du breton, 2018 → consulter cet ouvrage