cobèrta
: coberta
Étymologie
modifierNom commun
modifierSingulier | Pluriel |
---|---|
cobèrta \kuˈβɛɾto̞\ |
cobèrtas \kuˈβɛɾto̞s\ |
cobèrta \kuˈβɛɾto̞\ (graphie normalisée) féminin
- (Architecture) Couverture de maison, toit, porche, hangar.
- Couverture de lit.
Amb aquò, quand siaguèt estirat pels lençòls, jost una vièlha cobèrta petassada que sentiá lo mosit, malgrat la fatiga d’un long viatge e la jòia del retorn, lo sòm voliá pas venir.
— (Enric Mouly, E la barta floriguèt, 1948 [1])- Avec cela, quand il fut étiré dans les draps, sous une vieille couverture reprisée qui sentait le moisi, malgré la fatigue d’un long voyage et la joie du retour, le sommeil ne voulait pas venir.
- (Imprimerie) Couverture d'un livre.
- (Marine) Pont d'un navire.
Variantes orthographiques
modifierSynonymes
modifierForme d’adjectif
modifierNombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | cobèrt \kuˈbɛɾt\ |
cobèrts \kuˈbɛɾts\ |
Féminin | cobèrta \kuˈbɛɾto̯\ |
cobèrtas \kuˈbɛɾto̯s\ |
cobèrta \kuˈbɛɾto̯\ (graphie normalisée)
- Féminin singulier de cobèrt.
Forme de verbe
modifiercobèrta \kuˈbɛɾto̞\ (graphie normalisée)
- Participe passé féminin singulier de cobrir.
Prononciation
modifier- France (Béarn) : écouter « cobèrta [kuˈbɛɾto̞] »
Références
modifier- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- [1] Bras, M. & Vergez-Couret, M., Universitat de Tolosa Joan Jaurés, Basa Textuala per la lenga d'Òc, XIX - XXI s → consulter cet ouvrage