concido
Latin modifier
Étymologie modifier
- (Verbe 1) Dérivé de cado (« chuter »), avec le préfixe con-.
- (Verbe 2) Dérivé de caedo (« frapper »), avec le préfixe con-.
Verbe 1 modifier
concidō, infinitif : concidere, parfait : concidī (sans passif) \ˈkon.ki.doː\ transitif (voir la conjugaison)
- Tomber d'un bloc, s'écrouler, s'effondrer.
- […] cum a prima antiquitate notum sit, civitates, quae opibus, imperio, gloria floruere, hoc uno malo concidisse, libertate immoderata opinionum, licentia concionum, rerum novandarum cupiditate. — (Grégoire XVI, Mirari vos, 1832)
- […] l’antiquité la plus reculée nous l’apprend: pour amener la destruction des États les plus riches, les plus puissants, les plus glorieux, les plus florissants, il n’a fallu que cette liberté sans frein des opinions, cette licence des discours publics, cette ardeur pour les innovations.
- […] cum a prima antiquitate notum sit, civitates, quae opibus, imperio, gloria floruere, hoc uno malo concidisse, libertate immoderata opinionum, licentia concionum, rerum novandarum cupiditate. — (Grégoire XVI, Mirari vos, 1832)
Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.
Verbe 2 modifier
concīdō, infinitif : concīdere, parfait : concīdī, supin : concīsum \konˈkiː.doː\ transitif (voir la conjugaison)
- Couper en morceaux, tailler en pièces.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Massacrer, abattre, terrasser.
- Rouer de coups.
Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.
Apparentés étymologiques modifier
Références modifier
- « concido », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 370)