Ancien occitan modifier

 

Étymologie modifier

Du latin contrarius.

Adjectif modifier

contrari masculin

  1. Contraire.

Références modifier

  • François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage

Catalan modifier

 

Étymologie modifier

(XIVe siècle) Du latin contrarius.

Adjectif modifier

Nombre Singulier Pluriel
Masculin contrari
\kunˈtɾaɾi\
contraris
\kunˈtɾaɾis\
Féminin contrària
\kunˈtɾaɾiə\
contràries
\kunˈtɾaɾiəs\

contrari \Prononciation ?\ masculin

  1. Contraire.

Nom commun 1 modifier

Singulier Pluriel
contrari
\kunˈtɾaɾi\
contraris
\kunˈtɾaɾis\

contrari \Prononciation ?\ masculin

  1. Contraire.
    • Trobant-me en aquesta vall
      Callosa, per les monts fuit,
      ociós, trist, sens fer fruit,
      emprés he, no sens treball
      de dones scriure llur tall
      natural e voluntari,
      per Una, qui té el contrari,
      descrivir pus fàcilment
      — (Jaume Roig, Espill.)

Nom commun 2 modifier

Singulier Pluriel
contrari
\kunˈtɾaɾi\
contraris
\kunˈtɾaɾis\

contrari \Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit : contrària)

  1. Adversaire.
  2. Ennemi.

Prononciation modifier

Occitan modifier

 

Étymologie modifier

Du latin contrarius.

Adjectif modifier

Nombre Singulier Pluriel
Masculin contrari
\kunˈtɾa.ɾi\
contraris
\kunˈtɾa.ɾis\
Féminin contrària
\kunˈtɾa.ɾjo̯\
contràrias
\kunˈtɾa.ɾjo̯s\

contrari \kunˈtɾaɾi\ (graphie normalisée) masculin

  1. Contraire, nuisible, défavorable.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
contrari
\kunˈtɾaɾi\
contraris
\kunˈtɾaɾis\

contrari \kunˈtɾaɾi\ (graphie normalisée) masculin

  1. Contraire.

Prononciation modifier

Références modifier