Ancien occitan modifier

 

Étymologie modifier

Du latin contrarietatem, accusatif de contrarietas.

Nom commun modifier

contrarietat féminin

  1. Contrariété.

Références modifier

  • François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage

Catalan modifier

 

Étymologie modifier

Du latin contrarietatem, accusatif de contrarietas.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
contrarietat
\kuntɾəɾiəˈtat\
contrarietats
\kuntɾəɾiəˈtats\

contrarietat [kuntɾəɾiəˈtat], [kontɾaɾieˈtat] féminin

  1. Contrariété.

Prononciation modifier

Occitan modifier

 

Étymologie modifier

Du latin contrarietatem, accusatif de contrarietas.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
contrarietat
\kuntɾaɾieˈtat\
contrarietats
\kuntɾaɾieˈtat͡s\

contrarietat \kuntɾaɾieˈtat\ (graphie normalisée) féminin

  1. Contrariété.

Prononciation modifier

Références modifier