contritus
Latin modifier
Étymologie modifier
- Participe passé adjectivé de contero.
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | contritus | contrită | contritum | contritī | contritae | contrită |
Vocatif | contrite | contrită | contritum | contritī | contritae | contrită |
Accusatif | contritum | contrităm | contritum | contritōs | contritās | contrită |
Génitif | contritī | contritae | contritī | contritōrŭm | contritārŭm | contritōrŭm |
Datif | contritō | contritae | contritō | contritīs | contritīs | contritīs |
Ablatif | contritō | contritā | contritō | contritīs | contritīs | contritīs |
contritus \Prononciation ?\
- Broyé, pilé.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Usé, commun.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Contrit, repentant.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Antonymes modifier
Références modifier
- « contritus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage