| Voir la conjugaison du verbe copular
|
| Indicatif
|
Présent
|
(yo) copulasteis
|
| (tú) copulasteis
|
| (vos) copulasteis
|
| (él/ella/usted) copulasteis
|
| (nosotros-as) copulasteis
|
| (vosotros-as) copulasteis
|
| (os) copulasteis
|
| (ellos-as/ustedes) copulasteis
|
| Imparfait
|
(yo) copulasteis
|
| (tú) copulasteis
|
| (vos) copulasteis
|
| (él/ella/usted) copulasteis
|
| (nosotros-as) copulasteis
|
| (vosotros-as) copulasteis
|
| (os) copulasteis
|
| (ellos-as/ustedes) copulasteis
|
| Passé simple
|
(yo) copulasteis
|
| (tú) copulasteis
|
| (vos) copulasteis
|
| (él/ella/usted) copulasteis
|
| (nosotros-as) copulasteis
|
| (vosotros-as) copulasteis
|
| (os) copulasteis
|
| (ellos-as/ustedes) copulasteis
|
| Futur simple
|
(yo) copulasteis
|
| (tú) copulasteis
|
| (vos) copulasteis
|
| (él/ella/usted) copulasteis
|
| (nosotros-as) copulasteis
|
| (vosotros-as) copulasteis
|
| (os) copulasteis
|
| (ellos-as/ustedes) copulasteis
|
copulasteis \ko.puˈlas.teis\
- Deuxième personne du pluriel du passé simple de l’indicatif de copular.
