Breton modifier

Étymologie modifier

 Composé de da (« à ») et de kentañ (« premier »).

Locution adverbiale modifier

da gentañ \da ˈɡɛ̃n.tã\

  1. Premièrement, d’abord, en premier lieu.
    • Da gentañ, Lom, pegement ’gav deocʼh, e talvez klask un den beuzet er stêr vras ? — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 93)
      D’abord, Lom, combien ça vaut à votre avis, de chercher un homme noyé dans la rivière ?
    • Ar gudenn a oa da gentañ a arcʼhant, ha da eil ur gudenn a zoujañs d’ar yezh — (Roparz Hemon, Al levrioù, in Al Liamm, no 30, janvier–févirer 1952, page 70)
      C’était d’abord un problème d’argent, et ensuite un problème de considération pour la langue.
    • Ar re vras, o doa kargoù e lez ar roue, a oa aet da gentañ, ar vourcʼhizion goude, ha da ziwezhañ ar re diwar ar maez hag ar beorion. — (Amable-Emmanuel Troude et Gabriel Milin, Labous ar Wirionez ha marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, page 160)
      Les grands personnages qui avaient des fonctions au palais du roi, passèrent les premiers, les bourgeois ensuite, et en dernier lieu les gens de la campagne et les pauvres.

Synonymes modifier

Vocabulaire apparenté par le sens modifier