da gentañ
Breton modifier
Étymologie modifier
Locution adverbiale modifier
da gentañ \da ˈɡɛ̃n.tã\
- Premièrement, d’abord, en premier lieu.
- Da gentañ, Lom, pegement ’gav deocʼh, e talvez klask un den beuzet er stêr vras ? — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 93)
- D’abord, Lom, combien ça vaut à votre avis, de chercher un homme noyé dans la rivière ?
- Ar gudenn a oa da gentañ a arcʼhant, ha da eil ur gudenn a zoujañs d’ar yezh — (Roparz Hemon, Al levrioù, in Al Liamm, no 30, janvier–févirer 1952, page 70)
- C’était d’abord un problème d’argent, et ensuite un problème de considération pour la langue.
- Ar re vras, o doa kargoù e lez ar roue, a oa aet da gentañ, ar vourcʼhizion goude, ha da ziwezhañ ar re diwar ar maez hag ar beorion. — (Amable-Emmanuel Troude et Gabriel Milin, Labous ar Wirionez ha marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, page 160)
- Les grands personnages qui avaient des fonctions au palais du roi, passèrent les premiers, les bourgeois ensuite, et en dernier lieu les gens de la campagne et les pauvres.
- Da gentañ, Lom, pegement ’gav deocʼh, e talvez klask un den beuzet er stêr vras ? — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 93)