debriñ
Breton modifier
Étymologie modifier
- Du vieux breton diprim.
- → voir debr.
- Du moyen breton dibriff[1].
- À comparer avec le verbe cornique dybry (sens identique).
- → voir depro-, mot gaulois signifiant nourriture.
Verbe modifier
debriñ \ˈdeːbrĩ\ (voir la conjugaison), base verbale debr- (pronominal : en em zebriñ)
Mutation | Infinitif |
---|---|
Non muté | debriñ |
Adoucissante | zebriñ |
Durcissante | tebriñ |
- Manger.
- An ozhacʼh a azezas ivez ouzh taol dirazañ evit debriñ ur grampouezhenn a-raok mont da voueta e loened. — (Jakez Riou, Geotenn ar Wercʼhez, Éditions Al Liamm, 1957, page 67)
- Le chef de famille s’assit aussi à table devant lui pour manger une crêpe avant d’aller nourrir ses bêtes.
- Evit hocʼh “enoriñ” e vo degaset deocʼh un ognonenn boazh — unan — war ur plad ha ret e vo deocʼh he debriñ dirak an holl. — (Erwan Kervella, Un Dro-Vale in Yud, Mouladurioù Hor Yezh, 1985, page 99)
- Pour vous “honorer” on vous apportera un oignon cuit — un seul — sur un plat et il vous faudra le manger devant tout le monde.
- An ozhacʼh a azezas ivez ouzh taol dirazañ evit debriñ ur grampouezhenn a-raok mont da voueta e loened. — (Jakez Riou, Geotenn ar Wercʼhez, Éditions Al Liamm, 1957, page 67)
- (Sens figuré) Ronger, accaparer.
- Azezañ a reas ar breur Arturo war un tog-kolonenn, debret e gizelladurioù gant an amzer. — (Youenn Drezen, Sizhun ar breur Arturo, Éditions Al Liamm, 1971, page 51)
- Le frère Arturo s’assit sur un chapiteau aux sculptures rongées par le temps.
- Azezañ a reas ar breur Arturo war un tog-kolonenn, debret e gizelladurioù gant an amzer. — (Youenn Drezen, Sizhun ar breur Arturo, Éditions Al Liamm, 1971, page 51)
- (Par extension) Dissiper (ses biens).
- E-touez an dud-se e kavas kompagnunezh fall, mercʼhed ha tout, hag e chomas eno da cʼhoari loupenn ken n’en devoe debret e holl arcʼhant. — (Al louarn gwenn, conte populaire conté par Eujen Brigant, Lann-Ploubér, et recueilli par Marsel Klerg le 19-1-1950, in Al Liamm, no 28, septembre-octobre 1951, page 22)
- Parmi ces gens, il fit de mauvaises rencontres, des femmes entre autres, et il resta là à courir les filles jusqu’à ce qu’il eût dissipé tout son argent.
- E-touez an dud-se e kavas kompagnunezh fall, mercʼhed ha tout, hag e chomas eno da cʼhoari loupenn ken n’en devoe debret e holl arcʼhant. — (Al louarn gwenn, conte populaire conté par Eujen Brigant, Lann-Ploubér, et recueilli par Marsel Klerg le 19-1-1950, in Al Liamm, no 28, septembre-octobre 1951, page 22)
Dérivés modifier
Variantes dialectales modifier
Prononciation modifier
- France (Bretagne) : écouter « debriñ [Prononciation ?] »
Références modifier
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499