deufec’h
Breton modifier
Forme de verbe modifier
Mutation | Forme |
---|---|
Non muté | deufec’h |
Adoucissante | zeufec’h |
Mixte | teufec’h |
deufec’h \ˈdø.fːex\
- Deuxième personne du pluriel du potentiel du verbe dont.
- Herve. — [...] ; cʼhoant am eus e teufecʼh dʼam zi da dremen an noz. — (Yann-Vari Perrot, An aotrou Kerlaban, Brest, 1923, page 13.)
- Hervé. — [...] ; j’ai envie que vous veniez chez moi passer la nuit.
- « ...[...]. Re bell eo, siwazh evit ma teufecʼh dʼam gweladenniñ amañ ha ne gredan ket e teufecʼh ha cʼhwi koulskoude o vezañ e Breizh-Veur, her gouzout a ran... » — (Kerlann, Ar Gembreadez, in Al Liamm, no 7, mars avril 1948, page 10)
- « ...[...]. Cʼest trop loin, hélas, pour que vous veniez me rendre visite ici et je ne crois pas que vous viendriez et pourtant vous êtes en Grande-Bretagne, je le sais... ».
- Herve. — [...] ; cʼhoant am eus e teufecʼh dʼam zi da dremen an noz. — (Yann-Vari Perrot, An aotrou Kerlaban, Brest, 1923, page 13.)
Variantes dialectales modifier