Latin modifier

Étymologie modifier

Dérivé de verto (« tourner »), avec le préfixe de-.

Verbe modifier

dēvertō, infinitif : dēvertere, parfait : dēvertī, supin : dēversum \Prononciation ?\ transitif

  1. Détourner.
    • Igitur Vitellius metu et odio quod Petroniam uxorem eius mox Dolabella in matrimonium accepisset, vocatum per epistulas vitata Flaminiae viae celebritate devertere Interamnium atque ibi interfici iussit. — (Publius Cornelius Tacitus, Historiae, Liber II, LXIV.)
      Sans parler de la crainte, Vitellius haïssait Dolabella pour avoir épousé Pétronia, peu de temps après que lui-même eut cessé de l'avoir pour femme. — (Tacite, Histoires, Livre II, 64.)

Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.

Variantes orthographiques modifier

Dérivés modifier

Références modifier