dindanor
Breton modifier
Forme de préposition modifier
Personne | Forme |
---|---|
1re du sing. | dindanon |
2e du sing. | dindanout |
3e masc. du sing. | dindanañ |
3e fém. du sing. | dindani |
1re du plur. | dindanomp |
2e du plur. | dindanocʼh |
3e du plur. | dindano ou dindane |
Impersonnel | dindanor |
dindanor \din.ˈdãː.nɔr\
- Forme conjuguée à l'impersonnel de la préposition dindan.
- Ne zeuer ket da skuizhañ o welet dindanor an mor hag an inizi. — (Visant Fave, War roudou or Misionerien, Emgleo Breiz, 1989, page 203)
- On ne se fatigue pas de voir la mer et les îles en dessous de soi.
- amzer a cʼhelled kemer da renkañ ar vrozh pe al lostenn dindanor. — (Yann Gerven, Ar cʼhrashoù, Keit Vimp Bev, 2007, page 12)
- on pouvait prendre le temps de ramasser sa jupe sous soi.
- Ne zeuer ket da skuizhañ o welet dindanor an mor hag an inizi. — (Visant Fave, War roudou or Misionerien, Emgleo Breiz, 1989, page 203)