disciplinari
Étymologie
modifier- Du latin disciplinaris.
Adjectif
modifierNombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | disciplinari \di.si.pliˈna.ɾi\ |
disciplinaris \di.si.pliˈna.ɾis\ |
Féminin | disciplinària \di.si.pliˈna.ɾiəs\ |
disciplinàries \di.si.pliˈna.ɾiəs\ |
disciplinari [di.si.pliˈna.ɾi] masculin
Étymologie
modifier- Du latin disciplinaris.
Adjectif
modifierNombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | disciplinari \disipliˈna.ɾi\ |
disciplinaris \disipliˈna.ɾis\ |
Féminin | disciplinària \disipliˈna.ɾjo̯\ |
disciplinàrias \disipliˈna.ɾjo̯s\ |
disciplinari \disipliˈnaɾi\ (graphie normalisée)
Vocabulaire apparenté par le sens
modifier- disciplina (« discipline »)
- disciplinar (« discipliner »)
- discípol (« disciple »)
Variantes orthographiques
modifier- disciplinàri [1] (graphie mistralienne)
Références
modifier- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- Academia Occitana-Consistòri del Gai Saber, Diccionari General de la Lenga Occitana (DGLO), XXI s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- [1] Frédéric Mistral, Lou Tresor dóu Félibrige ou Dictionnaire provençal-français embrassant les divers dialectes de la langue d’oc moderne, 1879