Latin modifier

Étymologie modifier

De discipulus (« écolier ») avec le suffixe -atus.

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif discipulatus discipulatūs
Vocatif discipulatus discipulatūs
Accusatif discipulatum discipulatūs
Génitif discipulatūs discipulatuum
Datif discipulatūi
ou discipulatū
discipulatibus
Ablatif discipulatū discipulatibus

discipulatus \Prononciation ?\ masculin

  1. Condition, état d'écolier, de disciple.

Références modifier