dislavarout
Breton modifier
Étymologie modifier
Verbe modifier
Mutation | Infinitif |
---|---|
Non muté | dislavarout |
Adoucissante | zislavarout |
Durcissante | tislavarout |
dislavarout \diz.laˈvɑː.rut\ intransitif-transitif direct (voir la conjugaison), base verbale dislavar- (pronominal : en em zislavarout)
- Contredire, démentir.
- Ne cʼhelle ket ar roue Leodagan dislavarout komzoù ker fur. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur, Éditions Al Liamm, 1975, page 86)
- Le roi Léodagan ne pouvait contredire des propos si sages.
- Ne cʼhelle ket ar roue Leodagan dislavarout komzoù ker fur. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur, Éditions Al Liamm, 1975, page 86)
Variantes modifier
Dérivés modifier
Références modifier
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 307b, 388a