divine
: Divine
Forme d’adjectif
modifierPrononciation
modifier- Alsace (France) : écouter « divine [Prononciation ?] »
Anagrammes
modifierÉtymologie
modifier- Du latin divinus.
Adjectif
modifierdivine
Nom commun
modifierPrononciation
modifier- \dɪ.ˈvaɪn\
- États-Unis : écouter « divine [dɪ.ˈvaɪn] »
- Connecticut (États-Unis) : écouter « divine [Prononciation ?] »
Forme d’adjectif
modifierSingulier | Pluriel | |
---|---|---|
positif | ||
Masculin | divino \di.ˈvi.no\ |
divini \di.ˈvi.ni\ |
Féminin | divina \di.ˈvi.na\ |
divine \di.ˈvi.ne\ |
superlatif absolu | ||
Masculin | divinissimo \di.vi.ˈnis.si.mo\ |
divinissimi \di.vi.ˈnis.si.mi\ |
Féminin | divinissima \di.vi.ˈnis.si.ma\ |
divinissime \di.vi.ˈnis.si.me\ |
divine \di.ˈvi.ne\
- Féminin pluriel de divino.
Anagrammes
modifierÉtymologie
modifierAdverbe
modifierdivine \Prononciation ?\
- Divinement.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme d’adjectif
modifierdivine \Prononciation ?\
- Vocatif masculin singulier de divinus.
Références
modifier- « divine », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage