EspérantoModifier

Forme de verbe Modifier

Voir la conjugaison du verbe ebrii
Conditionnel ebrius

ebrius \e.ˈbri.us\

  1. Conditionnel du verbe ebrii (intransitif).

AntonymesModifier

PrononciationModifier

LatinModifier

ÉtymologieModifier

Étymologie obscure[1] ; peut-être à rapprocher de sobrius. Simon-Jude Honnorat le dérive de bria « vase à boire » → voir broc, en citant Gérard Vossius qui, à son tour, se réfère à Flavius Sosipater Charisius[2].

Adjectif Modifier

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif ēbrĭus ēbrĭă ēbrĭum ēbrĭī ēbrĭae ēbrĭă
Vocatif ēbrĭe ēbrĭă ēbrĭum ēbrĭī ēbrĭae ēbrĭă
Accusatif ēbrĭum ēbrĭăm ēbrĭum ēbrĭōs ēbrĭās ēbrĭă
Génitif ēbrĭī ēbrĭae ēbrĭī ēbrĭōrŭm ēbrĭārŭm ēbrĭōrŭm
Datif ēbrĭō ēbrĭae ēbrĭō ēbrĭīs ēbrĭīs ēbrĭīs
Ablatif ēbrĭō ēbrĭā ēbrĭō ēbrĭīs ēbrĭīs ēbrĭīs

ēbrĭus \ˈeː.bɾi.us\

  1. (Sens étymologique) Qui s'est rempli (le ventre) ; synonyme : satur.
    • cum tu satura atque ebria eris, puer ut satur sit facito — (Ter. Hec. 5, 2, 3)
  2. Ivre.
    • homo hic ebrius est… Tu istic, ubi bibisti? — (Plaute. Am. 2, 1, 25)

Quasi-synonymesModifier

RéférencesModifier