Voir aussi : EG, Eg, ég, eg-, -eg, -eg-, eg., e.g., e. g., .eg

AnglaisModifier

ÉtymologieModifier

(Abréviation) Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adverbe Modifier

eg \fɔː.ɪɡ.ˈzɑːm.pl̩\ (Royaume-Uni), \fɔɹ.ɪɡ.ˈzæm.pl̩\ (États-Unis) (prononcé : for example)

  1. (Royaume-Uni) (Familier) Variante orthographique de e.g.

DanoisModifier

Nom commun Modifier

eg (pluriel : ege)

  1. Chêne.

IdiModifier

ÉtymologieModifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun Modifier

eg \Prononciation ?\

  1. Matin.

RéférencesModifier

NéerlandaisModifier

Nom commun Modifier

Nombre Singulier Pluriel
Nom eg eggen
Diminutif egje egjes

eg féminin

  1. Herse.

Apparentés étymologiquesModifier

Vocabulaire apparenté par le sensModifier

Forme de verbe Modifier

eg \Prononciation ?\

  1. Première personne du singulier du présent de eggen.

Taux de reconnaissanceModifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 61,7 % des Flamands,
  • 63,2 % des Néerlandais.

PrononciationModifier

RéférencesModifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]

FéroïenModifier

ÉtymologieModifier

Du latin ego, « moi ».

Pronom Modifier

eg \Prononciation ?\

  1. Je.