Voir aussi : eilan, eilân

Breton modifier

Étymologie modifier

Dérivé de eil (« deuxième, second »), avec le suffixe -añ.

Verbe modifier

eilañ \ˈɛj.lã\ transitif direct (voir la conjugaison), base verbale eil- (pronominal : en em eilañ)

  1. Aider, seconder.
    • Da darzh an deiz — a-vecʼh ma spine terennoù kentañ an heol beg tour-ged uhelañ kastell Karohez — e teuas Gwenivar e kambr Arzhur da eilañ ar marcʼheg yaouank da wiskañ e harnez-emgann. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur, Éditions Al Liamm, 1975, page 86)
      À l’aube ― alors que les premiers rayons de soleil caressaient à peine le haut de la plus haute tour de guet du château de Carohaise ― Guenièvre vint dans la chambre d’Arthur pour aider le jeune chevalier à revêtir son armure.
  2. (Musique) Accompagner.
    • Eodez a ganas, Ja ouzh hecʼh eilañ war ar piano. — (Roparz Hemon, Ar Cʼhorf dindan dreid va zad-kozh, in Al Liamm, no 12-13, janvier-avril 1949, page 33)
      Eudes chanta, Ja l’accompagnant au piano.
    • En o gourvez war dalbenn strad vras a-dreñv, e vouskane gant kalon ar stribourzhidi ar werz skosek-se, eilet gant akordeoñs Bunny Bird, ar cʼheginer du, kluchet war dreuzoù e siklud. — (Jarl Priel, An intañv, in Al Liamm, no 67, mars–avril 1958, page 91)
      Allongés sur le panneau de la grande cale arrière, les tribordais chantonnaient avec cœur cette complainte écossaise, accompagnés par l’accordéon de Bunny Bird, le cuisinier noir, accroupi sur le seuil de son réduit.
  3. Copier.

Dérivés modifier

Variantes dialectales modifier

Références modifier