Breton modifier

Étymologie modifier

Dérivé de eneb (« face »), avec le suffixe -enn.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
enebenn enebennoù

enebenn \e.ˈneː.bɛn\ féminin

  1. Empeigne.
    • E kerzh an neud en enebenn. — (Ivonig Pikard, Er Fouilhez gwechall, Hor Yezh, 1992, page 81)
      Le fil court dans l’empeigne.
  2. Recto.
  3. Page.
    • Disadorn ecʼh alien acʼhanocʼh da zeski, dre genteliou an dlou enebenn genta eus ar gazetenn, petra a dremen er vro dre berz hor gouarnourien. — (Corentin, Nag an Nask nag ar Vaz, in Le courrier du Finistère, n° 1529, 1er mai 1909, page 1)
      Samedi je vous conseillais d’apprendre, grâce aux deux premières pages du journal, ce qui se passe dans le pays de la part de nos gouvernants.

Synonymes modifier