enno
Breton modifier
Forme de préposition modifier
Personne | Forme |
---|---|
1re du sing. | ennon |
2e du sing. | ennout |
3e masc. du sing. | ennañ |
3e fém. du sing. | enni |
1re du plur. | ennomp |
2e du plur. | ennocʼh |
3e du plur. | enno ou enne |
Impersonnel | ennor |
enno \ˈɛnːo\
- Troisième personne du pluriel de la préposition e.
- Katell ha Chann a sammas o zoaz hag a gemeras, droug enno, hent ar gêr. — (Jakez Riou, Troiou-kamm Alanig al Louarn 2, Gwalarn, 1936, page 90)
- Catherine et Jeanne chargèrent leur pâte et prirent, en colère, le chemin de la maison.
- Un darn vat eus he cʼhenwerzh a dremen dre ar porzhioù-mor: Sant-Nazer, an Oriant ha Brest eo ar re vrasañ pa gonter ar fardoù a vez diskarget enno. — (Divi Kervella & Mikael Bodlore-Penlaez, Socio-économie / Sokioekonomiezh in Atlas de Bretagne / Atlas Breizh, Coop Breizh, 2011, page 115)
- En effet, une grande partie du commerce breton passe par la voie maritime. Saint-Nazaire, Lorient et Brest sont les trois ports les plus importants en tonnages débarqués.
- Katell ha Chann a sammas o zoaz hag a gemeras, droug enno, hent ar gêr. — (Jakez Riou, Troiou-kamm Alanig al Louarn 2, Gwalarn, 1936, page 90)