Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Onomatopée

modifier

erf \ɛʁf\

  1. Bruit d'un soupir de fatigue, de découragement, d’agacement, de déception, etc.
    • Erf… j’ai loupé mon rendez-vous…
    • Erf, j'aurais pu comprendre avant.

Anagrammes

modifier

Modifier la liste d’anagrammes

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

erf \Prononciation ?\

  1. Hériter.

Synonymes

modifier

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

modifier

erf \Prononciation ?\

  1. Cour.

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

modifier
Nombre Singulier Pluriel
Nom erf erven
Diminutif erfje erfjes

erf \Prononciation ?\ neutre

  1. fonds, propriété
    • Aangrenzend erf.
      Fonds contigu, fonds riverain.
    • Heersend erf.
      Fonds dominant.
    • Dienend of lijdend erf.
      Fonds servant.
  2. enclos, clos
    • Laat je auto op het erf.
      Laisse ta voiture dans l’enclos.
  3. cour, espace découvert dépendant d'une habitation
  4. cours de ferme, basse-cour
  5. (Vieilli) bien immeuble
  6. (Vieilli) héritage, succession

Synonymes

modifier

Dérivés

modifier

Forme de verbe

modifier

erf \Prononciation ?\

  1. Première personne du singulier du présent de erven.

Taux de reconnaissance

modifier
En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,6 % des Flamands,
  • 98,3 % des Néerlandais.

Prononciation

modifier

Références

modifier
  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]