eruo
Latin modifier
Étymologie modifier
Verbe modifier
ērŭo, infinitif : ērŭĕre, parfait : ērŭi, supin : ērŭtum \Prononciation ?\ transitif (voir la conjugaison)
- Extraire, tirer en creusant, tirer en fouillant, creuser, fouiller, arracher.
- Erreur Lua dans Module:exemples à la ligne 99 : Paramètre « arracher un œil, <span class="term" ><i>(<span class="texte">Passif</span>)</i></span> <il est arraché relativement à ses yeux> » inconnu.
- Déterrer, déraciner.
- Démolir, renverser, détruire, ruiner.
- Dévoiler, tirer hors de, produire au grand jour, découvrir.
- ex annalium vetustate eruenda est memoria nobilitatis tuae — (Cicéron. Mur. 7, 16)
- il faut extraire des vieilles annales le souvenir de ta noblesse.
- ex annalium vetustate eruenda est memoria nobilitatis tuae — (Cicéron. Mur. 7, 16)
Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.
Variantes orthographiques modifier
Dérivés modifier
- ērutŏr (« celui qui délivre »)
Références modifier
- « eruo », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage