Ancien occitan modifier

Verbe modifier

escoltar

  1. Variante de escotar.
    • Legir audi sotz eiss un pin
      del vell temps un libre latin ;
      tot l’escoltei trop a la fin.
      — (Cançon de Santa Fe, transcription adaptée de Robert Lafont, Histoire et Anthologie de la littérature occitane, T. I « L’Âge classique - 1000-1520 », Les Presses du Languedoc, 1997, Montpellier, p. 23)
      J’entendis lire, sous un pin, un livre latin du vieux temps : je l’écoutai tout, jusqu’à la fin. — (Traduction par Antoine Thomas)

Catalan modifier

Étymologie modifier

Du latin auscultare. En ancien occitan escotar, escoltar.

Verbe modifier

escoltar

  1. Écouter.
    • Ordix no llest,
      tix ab treball,
      trama li fall;
      on fallirà
      hi suplirà
      sols de manlleuta.
      Que a caplleuta
      suplic, exhorte,
      lo que reporte
      e tinc emprés
      sia remés.
      No pas scapçat,
      partit, trencat,
      per veedors
      e miradors
      rot ni esquinçat.
      Mas sols pinçat
      e corregit,
      llimat, llegit,
      e bé escoltat,
      sia acceptat
      benignament.
      — (Jaume Roig, Espill, préface, Ière partie)

Synonymes modifier

Prononciation modifier

Portugais modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe modifier

escoltar \iʃ.koɫ.tˈaɾ\ (Lisbonne) \is.kow.tˈa\ (São Paulo) 1er groupe (voir la conjugaison)

  1. Escorter.

Prononciation modifier

Références modifier