Breton modifier

Étymologie modifier

(1499)[1] À comparer au cornique fedh et au gallois ffydd. Emprunté au latin fidēs[2].

Nom commun modifier

feiz \ˈfɛjs\ féminin

  1. (Bible, Religion) Foi, croyance aux dogmes de la religion, en Dieu.
    • Anaklet a ioa ginidik euz a gear Atheenn, er Gres, hag a oue gounezet d’ar feiz gant ann abostol sant Per. — (Gabriel Morvan, J.-M. Le Gall, Buez ar Zent, 1913, page 35)
      Anaclet était originaire de la ville d’Athènes, en Grèce, et fut gagné à la foi par l’apôtre Saint Pierre.
    • Feiz kristen Iwerzhon a zo brudet-bras er bed a-bezh. — (Visant Seité, Goude bezañ gwelet Iwerzhon, in Al Liamm, no 5, automne 1947, page 12)
      La foi chrétienne de l’Irlande est réputée dans le monde entier.
  2. Foi, confiance.
    • Ur seurt embreger a ziskouez ur feiz divrall e dazont hor yezh. — (Malo Bouëssel du Bourg, Petra nevez ?, Al Liamm, 400, septembre-octobre 2013, page 81)
      Une telle entreprise montre une foi inébranlable en l’avenir de notre langue.

Dérivés modifier

Interjection modifier

feiz \ˈfɛjs\

  1. Ma foi.
    • — « Petra ’sinifi an trouz-se ? »
      — « Feiz ! n’ouzon ket ; biskoazh em buhez n’em eus klevet ur seurt trouz. […] »
      — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 71)
      — « Que signifie ce bruit ? »
      — « Ma foi ! je ne sais pas ; jamais de ma vie je n’ai entendu un tel bruit. […] »
    • « Sos, sos, sos ... Feiz, avat ! emañ war veg va zeod »:
      « Sosialisted » emeve dezhañ.
      — (Dik Trevan, traduit par Fañch Elies, Tom Huws o tont d’ar gêr, in Al Liamm, no 8, mai-juin 1948, page 13)
      « Sos, sos, sos ... Mais zut ! je l’ai sur le bout de la langue »:
      « Socialistes » lui dit-elle.

Dérivés modifier

Références modifier