fingringo
Étymologie
modifier- (Date à préciser) Composé de la racine fingr (« doigt »), du suffixe -ing- (« contenant partiel ») et de la finale -o (substantif).
Nom commun
modifierCas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | fingringo \fin.ˈɡrin.ɡo\ |
fingringoj \fin.ˈɡrin.ɡoj\ |
Accusatif | fingringon \fin.ˈɡrin.ɡon\ |
fingringojn \fin.ˈɡrin.ɡojn\ |
fingringo \fin.ˈɡrin.ɡo\
- (Couture) Dé à coudre.
Kudra fingringo.
Por ne piki la fingron ĉe l’ kudrado, oni portas fingringon.
— (L. L. Zamenhof, Dua Libro de l’ lingvo Internacia, 1888)- Pour ne pas se piquer le doigt pendant la couture, on porte un dé à coudre.
Kvara tago: Antaŭtagmeze oni donis al mi tondilon, kudrilon, tutan kudrilon, fadenon kaj fingringon.
— (Hans-Georg Kaiser, Mortula ŝipo, 1995 → lire en ligne)- Quatrième jour : Le matin, on m’a donné des ciseaux, une aiguille, du fil et un dé à coudre.
Hyperonymes
modifierApparentés étymologiques
modifier→ voir la catégorie Mots en espéranto comportant la racine fingr et la liste des dérivés de fingr.
Prononciation
modifier- \fin.ˈɡrin.ɡo\
- France (Toulouse) : écouter « fingringo [Prononciation ?] »
Voir aussi
modifier- fingringo sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto)
Références
modifierBibliographie
modifier- fingringo sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
- fingringo sur le site Reta-vortaro.de (RV)