Breton modifier

Étymologie modifier

Du moyen breton fizyancc[1][2].
Dérivé de fiz (« fiance »), avec le suffixe -iañs.

Nom commun modifier

fiziañs \ˈfi.(z)jãs\ féminin

  1. Confiance.
    • Hag ar plac’hig a ranko paeañ ker marteze he fiziañs hag he lealded ! — (Roparz Hemon, Diamantoù Keroulaz, Al Liamm, 1964, page 132)
      Et la jeune fille devra peut-être payer cher sa confiance et sa loyauté !
    • Rankout bevañ kement-se a cheñchamantoù bras e berr amzer a zistabila lod eus an dud hag a zistruj o fiziañs en amzer da zont hag er re all zoken. — (Job an Irien, Ur bed nevez ?, in Ya !, no 856, 5 novembre 2021, page 9)
      Devoir vivre tant de grands changements en peu de temps déstabilise une partie des gens et détruit leur confiance en l’avenir et même en les autres.
    • Evit bezañ dellezek eus o fiziañs hon eus labouret hep digeinañ e-pad bloavezh kentañ hor respetad […]. — (Maël de Calan, Ur bloavezh oberezh e servij Penn-ar-Bed, in Penn Ar Bed, no 165, octobre 2022, page 3)
      Afin d’honorer cette confiance, nous avons travaillé sans relâche pendant notre première année de mandat […].

Dérivés modifier

Références modifier

  1. Jehan LagadeucCatholicon, manuscrit, 1464
  2. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 237b