Voir aussi : flagró

Espagnol modifier

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe flagrar
Indicatif Présent (yo) flagro
(tú) flagro
(vos) flagro
(él/ella/usted) flagro
(nosotros-as) flagro
(vosotros-as) flagro
(os) flagro
(ellos-as/ustedes) flagro
Imparfait (yo) flagro
(tú) flagro
(vos) flagro
(él/ella/usted) flagro
(nosotros-as) flagro
(vosotros-as) flagro
(os) flagro
(ellos-as/ustedes) flagro
Passé simple (yo) flagro
(tú) flagro
(vos) flagro
(él/ella/usted) flagro
(nosotros-as) flagro
(vosotros-as) flagro
(os) flagro
(ellos-as/ustedes) flagro
Futur simple (yo) flagro
(tú) flagro
(vos) flagro
(él/ella/usted) flagro
(nosotros-as) flagro
(vosotros-as) flagro
(os) flagro
(ellos-as/ustedes) flagro

flagro \ˈfla.ɣɾo\

  1. Première personne du singulier du présent de l’indicatif de flagrar.

Prononciation modifier

Ido modifier

Étymologie modifier

Déverbal de flagrar.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
flagro
\Prononciation ?\
flagri
\Prononciation ?\

flagro \fla.ˈɡrɔ\

  1. Déflagration.

Latin modifier

Étymologie modifier

De l’indo-européen commun *bʰel (« brûler, briller »). Apparenté à l'anglais black, au grec ancien φλέγω, phlégô (« brûler »).

Verbe modifier

flǎgrō, infinitif : flăgrāre, parfait : flagrāvī, supin : flagrātum \Prononciation ?\ transitif (voir la conjugaison)

  1. Brûler, être en feu, être enflammé.
    • Italiam flagraturam bello intelligo
      je vois que la guerre mettra l'Italie en feu
  2. Enflammer, aimer passionnément.
    • patri flagrabat Elisam
      il enflammait Didon d'amour pour son père.

Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.

Synonymes modifier

Dérivés modifier

Dérivés dans d’autres langues modifier

Références modifier