Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Mode ou
temps
Personne Forme
Présent 1re du sing. ich flirte
2e du sing. du flirtest
3e du sing. er/sie/es flirtet
Prétérit 1re du sing. ich flirtete
Subjonctif II 1re du sing. ich flirtete
Impératif 2e du sing. flirt, flirte!
2e du plur. flirtet!
Participe passé geflirtet
Auxiliaire haben
voir conjugaison allemande

flirten \ˈflœːɐ̯tn̩\ (voir la conjugaison)

  1. Conter fleurette, flirter.
    • Detlef hat zu seiner Party sicher wieder ein paar Miezen eingeladen, mit denen wir flirten können.
      Detlef a sûrement invité quelques filles à sa fête pour que nous puissions flirter avec elles.
    • Auf der Party gestern habe ich mit einem süßen Mädchen geflirtet.
      A la fête d’hier soir, j’ai flirté avec une jolie fille.

Synonymes

modifier

Prononciation

modifier

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Taux de reconnaissance

modifier
En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,2 % des Flamands,
  • 99,3 % des Néerlandais.

Prononciation

modifier

Références

modifier
  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]