Voir aussi : fortificá

Espagnol modifier

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe fortificar
Indicatif Présent (yo) fortifica
(tú) fortifica
(vos) fortifica
(él/ella/usted) fortifica
(nosotros-as) fortifica
(vosotros-as) fortifica
(os) fortifica
(ellos-as/ustedes) fortifica
Imparfait (yo) fortifica
(tú) fortifica
(vos) fortifica
(él/ella/usted) fortifica
(nosotros-as) fortifica
(vosotros-as) fortifica
(os) fortifica
(ellos-as/ustedes) fortifica
Passé simple (yo) fortifica
(tú) fortifica
(vos) fortifica
(él/ella/usted) fortifica
(nosotros-as) fortifica
(vosotros-as) fortifica
(os) fortifica
(ellos-as/ustedes) fortifica
Futur simple (yo) fortifica
(tú) fortifica
(vos) fortifica
(él/ella/usted) fortifica
(nosotros-as) fortifica
(vosotros-as) fortifica
(os) fortifica
(ellos-as/ustedes) fortifica
Impératif Présent (tú) fortifica
(vos) fortifica
(usted) fortifica
(nosotros-as) fortifica
(vosotros-as) fortifica
(os) fortifica
(ustedes) fortifica

fortifica \foɾ.tiˈfi.ka\

  1. Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif de fortificar.
  2. Deuxième personne du singulier () de l’impératif de fortificar.

Prononciation modifier

Portugais modifier

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe fortificar
Indicatif Présent
você/ele/ela fortifica
Imparfait
Passé simple
Plus que parfait
Futur simple
Impératif Présent (2e personne du singulier)
fortifica

fortifica \foɾ.ti.ˈfi.kɐ\ (Lisbonne) \foɾ.tʃi.ˈfi.kə\ (São Paulo)

  1. Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif de fortificar.
  2. Deuxième personne du singulier de l’impératif de fortificar.