gallout
BretonModifier
ÉtymologieModifier
- Du moyen breton galloet[1].
- Mentionné dans le grand dictionnaire français-breton de François Vallée (1931, page 583a) : gallout, gellout.
- À comparer avec les verbes gallu en gallois, gallos en cornique (sens identique).
Verbe Modifier
Mutation | Forme |
---|---|
Non muté | gallout |
Adoucissante | cʼhallout |
Mixte | cʼhallout |
gallout [1] \ˈɡalːut\ intransitif (voir la conjugaison), base verbale gall-
- Pouvoir (tous sens).
- Ped gwech e troas, e tistroas, hep gallout o zibuni, ar mennoziou-ze en he fenn ? — (Fañch al Lae, Bilzig, Ad. Le Goaziou, leorier, Kemper, 1925, page 154)
- Combien de fois tourna et retourna-t-elle, sans pouvoir les raconter, ces idées-la dans sa tête ?
- Ar meuziou a oa mad, ha Matilin, eun tammig lipous, ne zeblante ket gallout terri e naon. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, page 110)
- Les plats étaient bons, et Mathurin, gourmand sur les bords, semblait ne pas pouvoir calmer sa faim.
- « Laosket eo bet ganti he dorn dehou, gallout a ray da vihanañ pediñ Doue er Baradoz. » — (Alexandre Soljenitsyne, Ti Vatriona, traduit par Ernest ar Barzhig, Al Liamm, 1976, page 66)
- « On lui a laissé sa main droite, elle pourra (pouvoir elle fera) au moins prier Dieu au Paradis. »
- An holl louzaouerien eus ar rouantelezh a oa bet eus he gwelet, hep gallout ober vad ebet dezhi. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /4, Éditions Al Liamm, 1989, page 39)
- Tous les médecins du royaume étaient allés la voir, sans pouvoir lui faire aucun bien.
- Ped gwech e troas, e tistroas, hep gallout o zibuni, ar mennoziou-ze en he fenn ? — (Fañch al Lae, Bilzig, Ad. Le Goaziou, leorier, Kemper, 1925, page 154)
VariantesModifier
Vocabulaire apparenté par le sensModifier
NotesModifier
RéférencesModifier
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499