ganimp
BretonModifier
Forme de préposition Modifier
Personne | Forme |
---|---|
1re du sing. | ganin |
2e du sing. | ganit |
3e masc. du sing. | gantañ |
3e fém. du sing. | ganti |
1re du plur. | ganimp ou ganeomp |
2e du plur. | ganeocʼh |
3e du plur. | ganto ou gante |
Impersonnel | ganeor |
ganimp \ɡãˈnĩm(p)\
- Première personne du pluriel de la préposition gant.
- En anv Doue, kabiten, deuit ’ta ganimp ! — (Jarl Priel, Va zammig buhez, Éditions Al Liamm, 1954, page 108)
- Pour l’amour de Dieu, capitaine, venez donc avec nous !
- En anv Doue, kabiten, deuit ’ta ganimp ! — (Jarl Priel, Va zammig buhez, Éditions Al Liamm, 1954, page 108)
- Dibaot a wech e veze anv anezhañ ganimp. — (Roparz Hemon, Ar cʼhorf dindan dreid va zad-kozh, Embannadurioù Douar ar Yaouankiz, sans date, page 5)
- On en parlait rarement.
Variantes dialectalesModifier
RéférencesModifier
- ↑ a et b Pierre Le Roux, avec nous in Atlas linguistique de la Basse-Bretagne, 1927