Voir aussi : Gen, Gen., Gén, gen., gén, gén., gèn, gêñ, gēn, gěn, gën, -gen, gɛn

Français modifier

Étymologie modifier

Emprunt du gen gɛn.

Nom commun modifier

gen \ɡɛ̃\ masculin, au singulier uniquement

  1. (Linguistique) Langue gbe parlée dans le sud-est du Togo et dans la province de Mono au Bénin.
    • Le gen est apparenté à l’éwé, parlé au Togo et au Ghana, mais contrairement à l’éwé, qui bénéficie d'une standardisation académique, le gen est essentiellement une langue orale, véhiculaire et commerciale. — (Credo Farah, Anne Zribi-Hertz, Le gen (gengbe, mina), 2020)

Synonymes modifier

Traductions modifier

Anagrammes modifier

Modifier la liste d’anagrammes

Abidji modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

gen \Prononciation ?\

  1. (Anatomie) dos

Références modifier

  • Moïse Adjèbè Aka, Émile Yédé N’guessan, Jonas N’guessan et Chantal Tresbarats, Syllabaire abidji, Abidjan, Les nouvelles éditions africaines, coll. « Je lis ma langue », 1984.

Allemand modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Préposition modifier

Invariable
gen

gen \ɡɛn\

  1. (Vieilli) Vers.

Synonymes modifier

Ancien français modifier

Nom commun modifier

gen *\Prononciation ?\ masculin

  1. Variante de gein.

Ancien occitan modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adverbe modifier

gen

  1. Gracieusement, élégamment.

Nom commun modifier

gen féminin

  1. Variante de gent.

Références modifier

  • François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage

Bambara modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe modifier

gen

  1. Poignarder.
  2. Lancer, ficher (contenu…).

Créole guyanais modifier

Étymologie modifier

De ganyen, lui-même issu du français gagner.

Verbe modifier

gen \ɡɛ̃\

  1. Avoir.

Variantes modifier

Créole haïtien modifier

Étymologie modifier

Apocope de genyen, du français gagner.

Verbe modifier

gen \ɡɛ̃\

  1. Avoir.
    • Mwen gen dlo nan je mwen.
    J’ai les larmes aux yeux. / Je pleure.
  2. Y avoir.
    • Gen yon gwo chat nan kay la.
    Il y a un gros chat dans la maison.

Variantes modifier

Dérivés modifier

Danois modifier

Étymologie modifier

(1909) Du grec ancien γένος, génos (« génération, naissance, origine »). Mot proposé par le biologiste danois Wilhelm Johannsen en 1909 dans un texte en allemand puis en 1911 en anglais.

Nom commun modifier

Neutre Singulier Pluriel
Indéfini gen gener
Défini genet generne

gen \Prononciation ?\ neutre

  1. (Génétique) Gène.

Dérivés modifier

Anagrammes modifier

Voir aussi modifier

  • gen sur l’encyclopédie Wikipédia (en danois)  

Espagnol modifier

Étymologie modifier

De l’allemand Gen.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
gen genes

gen \Prononciation ?\ masculin

  1. (Génétique) Gène.

Apparentés étymologiques modifier

Prononciation modifier

Voir aussi modifier

  • gen sur l’encyclopédie Wikipédia (en espagnol)  

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

De l’allemand Gen.

Nom commun modifier

gen \Prononciation ?\

  1. (Génétique) Gène.

Dérivés modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 94,7 % des Flamands,
  • 97,3 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Anagrammes modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]

Slovène modifier

Étymologie modifier

De l’allemand Gen.

Nom commun modifier

Cas Singulier Duel Pluriel
Nominatif gen gena geni
Accusatif gen gena gene
Génitif gena genov genov
Datif genu genoma genom
Instrumental genom genoma geni
Locatif genu genih genih

gen \Prononciation ?\ masculin inanimé

  1. (Génétique) Gène.

Suédois modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif modifier

Déclinaison de gen Positif Comparatif Superlatif
Attributif Prédicatif
Singulier Indéfini Commun gen genare genast
Neutre gent
Défini Masculin
Autres gena genaste
Pluriel gena genaste genast

gen \Prononciation ?\

  1. Court, en parlant d’une voie.
    • Ta genaste vägen.
      Prendre la route la plus courte.

Dérivés modifier

Nom commun modifier

Commun Indéfini Défini
Singulier gen genen
Pluriel gener generna

gen \Prononciation ?\

  1. (Génétique) Gène.
    • En människa har omkring 30 000 gener.
      Un être humain possède environ 30 000 gènes.

Dérivés modifier

Prononciation modifier

Tchèque modifier

Étymologie modifier

De l’allemand Gen.

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif gen geny
Génitif genu genů
Datif genu genům
Accusatif gen geny
Vocatif gene geny
Locatif genu genech
Instrumental genem geny

gen \Prononciation ?\ masculin inanimé

  1. (Génétique) Gène.

Apparentés étymologiques modifier

Prononciation modifier

Voir aussi modifier

  • gen sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque)  

Références modifier

Vurës modifier

Étymologie modifier

(Verbe) Du proto-océanien *kani.
(Nom) Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe modifier

gen \ɣɛn\ transitif

  1. Manger.

Dérivés modifier

  • gengen, manger (intransitif) ; nourriture

Nom commun modifier

gen \ɣɛn\

  1. Fourmi de feu (Solenopsis geminata).

Références modifier