gramatica
Étymologie
modifier- Du latin grammatica.
Nom commun
modifiergramatica féminin
- (Grammaire) Grammaire.
Références
modifier- François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage
Étymologie
modifier- Du latin grammatica.
Nom commun
modifierSingulier | Pluriel |
---|---|
gramatica \ɡɾa.ma.ˈti.kɔ\ |
gramaticas \ɡɾa.ma.ˈti.kɔs\ |
gramatica \ɡɾa.ma.ˈti.kɔ\ (graphie normalisée) féminin
- Dins aquesta gramatica, nos prepausam de desvolopar l'òbra entamenada pels nòstres predecessors. — (Louis Alibert, Gramatica occitana segon los parlars lengadocians, 2000, Introduccion p. XXXIV)
- Dans cette grammaire, nous nous proposons de développer l'œuvre entamée par nos prédécesseurs.
- Dins aquesta gramatica, nos prepausam de desvolopar l'òbra entamenada pels nòstres predecessors. — (Louis Alibert, Gramatica occitana segon los parlars lengadocians, 2000, Introduccion p. XXXIV)
Variantes dialectales
modifier- gramàtica (Niçois)
Dérivés
modifierPrononciation
modifier- France (Béarn) : écouter « gramatica [ɡɾa.ma.ˈti.kɔ] »
Références
modifier- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2