grandet
Français modifier
Étymologie modifier
Adjectif modifier
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
Masculin | grandet \gʁɑ̃.dɛ\ |
grandets \gʁɑ̃.dɛ\ |
Féminin | grandette \gʁɑ̃.dɛt\ |
grandettes \gʁɑ̃.dɛt\ |
grandet \ɡʁɑ̃.dɛ\
- (Vieilli) ou (Rare) (En parlant des personnes.) Déjà un peu grand ; grand pour son âge ; grandelet.
- Un garçon déjà grandet, qui traînait la jambe, dit à l'un de ses camarades, d'un air désabusé : « Culture ! » — (Roger Peyrefitte, Les Américains, cinquième partie, chapitre premier ; Éditions J'ai Lu [© Flammarion 1968], Paris, 1969, page 535.)
Synonymes modifier
Traductions modifier
Prononciation modifier
- Somain (France) : écouter « grandet [Prononciation ?] »
Anagrammes modifier
→ Modifier la liste d’anagrammes
Voir aussi modifier
- grandet sur Wikipédia
Occitan modifier
Étymologie modifier
Adjectif modifier
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | grandet \gɾanˈðet\ |
grandets \gɾanˈðet͡s\ |
Féminin | grandeta \gɾanˈðeto̞\ |
grandetas \gɾanˈðeto̞s\ |
grandet \gɾanˈðet\ (graphie normalisée)
- Assez grand.
Antonymes modifier
Apparentés étymologiques modifier
Références modifier
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2