Anglais modifier

Étymologie modifier

Du moyen anglais herken, herkien, du vieil anglais hercian, heorcian, hiercian, ultimement du proto-germanique *hauzijaną (« entendre ») + -k, dont est issu l’anglais moderne hear (« entendre »). Cognat du scots herk (« écouter attentivement »), du frison septentrional harke (« écouter attentivement »), du frison harkje (« écouter »), du néerlandais obsolète horken (« écouter (attentivement) »), du moyen bas allemand horken (« écouter attentivement »), de l’allemand horchen (« écouter, tendre l’oreille »).

Verbe modifier

hark \hɑːk\ (Royaume-Uni), \hɑɹk\ (États-Unis)

Temps Forme
Infinitif to hark
\Prononciation ?\
Présent simple,
3e pers. sing.
harks
Prétérit harked
Participe passé harked
Participe présent harking
voir conjugaison anglaise
  1. (Vieilli) Écouter attentivement.

Dérivés modifier

Prononciation modifier

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

hark \hɑrk\ neutre

Pluriel
harken
  1. (Jardinage) Râteau.
    • (Sens figuré) Wat en stijve hark
      On dirait qu’il a avalé son parapluie.

Dérivés modifier

Forme de verbe modifier

hark \hɑrk\

  1. Première personne du singulier du présent de harken.

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 98,7 % des Flamands,
  • 98,4 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]