hengoun
Breton modifier
Étymologie modifier
- Dérivé de koun (« mémoire, souvenir »), avec le préfixe hen- (avec une mutation consonantique par adoucissement koun → goun).
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
hengoun | hengounioù |
hengoun \ˈhẽŋ.ɡun\ masculin
- Tradition.
- E gwirionez ez eus eus un hengoun kantvedel er vro-se hag hervezañ n’eus nemet un dra d’ober evit saveteiñ e enor, mont kuit. — (PLB, Japan : Tud o vont diwar wel in Ya !, no 546, 27 novembre 2015, page 4.)
- En fait il y a une tradition centenaire dans ce pays, et suivant celle-ci il n’y a qu’une chose à faire pour sauver son honneur, partir.
- E gwirionez ez eus eus un hengoun kantvedel er vro-se hag hervezañ n’eus nemet un dra d’ober evit saveteiñ e enor, mont kuit. — (PLB, Japan : Tud o vont diwar wel in Ya !, no 546, 27 novembre 2015, page 4.)