Breton modifier

Étymologie modifier

(1499)[1] Du vieux breton henneth, de hen(n) (« ceci »).[2]

Pronom démonstratif modifier

hennezh \ˈhenː.es\ masculin singulier

  1. Celui-là.
    • Ha piv oa hennezh, an hini marv-se ? — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Éditions Al Liamm, 1977, page 115)
      Et qui était celui-là, ce mort-là ?
    • Er vro-mañ, evit deomp kestañ hon tammig bara pemdeziek eus un toull-dor d’egile, an dud a zo boazet da reiñ, hemañ ur vi d’al lun, hennezh un tamm formaj d’ar meurzh, hennezh all a raio d’ar gwener un draen pesk eus ar re gaerañ. — (Henri Ghéon, Torfed ar frer Juniper, traduit par Jakez Riou, in Pemp pezh-cʼhoari berr, Skridoù Breizh, 1944, page 130)
      Dans ce pays, bien que nous quêtions notre morceau de pain quotidien de porte en porte, les gens ont pour habitude de donner, celui-ci un œuf le lundi, celui-là un morceau de fromage le mardi, cet autre-là donnera le vendredi une arête de poisson des plus belles.

Vocabulaire apparenté par le sens modifier

Pronoms démonstratifs en breton
Type Pronoms
Singulier
Neutre
Singulier Pluriel
Masculin Féminin
Proximal se hemañ homañ ar re-mañ
Médial
(assez proche)
hennezh honnezh ar re-se
Distal
(très éloigné)
henhont honhont ar re-hont

Références modifier