Ancien occitanModifier

 

ÉtymologieModifier

Du latin honor.

Nom commun Modifier

honor masculin

  1. Honneur, avantage.
  2. Dignité, bénéfice, droits honorifiques, fonds, terre, domaine, patrimoine.

VariantesModifier

RéférencesModifier

  • François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage

AnglaisModifier

ÉtymologieModifier

Du latin honor.

Nom commun Modifier

Singulier Pluriel
honor
\ˈɑnɚ\
honors
\ˈɑnɚz\

honor (h muet)\ˈɑ.nɚ\

  1. (États-Unis) Honneur.

Variantes orthographiquesModifier

DérivésModifier

Verbe Modifier

Temps Forme
Infinitif to honor
\ˈɑ.nɚ\
Présent simple,
3e pers. sing.
honors
\ˈɑ.nɚz\
Prétérit honored
\ˈɑ.nɚd\
Participe passé honored
\ˈɑ.nɚd\
Participe présent honoring
\ˈɑ.nɚ.ɪŋ\
voir conjugaison anglaise

honor (h muet)\ˈɑ.nɚ\

  1. (États-Unis) Honorer.

Variantes orthographiquesModifier

PrononciationModifier

  • (États-Unis) : écouter « honor [ˈɑ.nɚ] »

CatalanModifier

ÉtymologieModifier

Du latin honor.

Nom commun Modifier

Singulier Pluriel
honor
\Prononciation ?\
honors
\Prononciation ?\

honor masculin et féminin identiques

  1. Honneur.

PrononciationModifier

EspagnolModifier

ÉtymologieModifier

Du latin honor.

Nom commun Modifier

Singulier Pluriel
honor
\oˈnoɾ\
honores
\oˈnoɾ.es\

honor masculin

  1. Honneur.

PrononciationModifier

LatinModifier

ÉtymologieModifier

De honos par rhotacisme. Pour des explications détaillées sur le rhotacisme en latin, voir « r » en latin.

Nom commun Modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif honor honorēs
Vocatif honor honorēs
Accusatif honorem honorēs
Génitif honoris honorum
Datif honorī honoribus
Ablatif honorĕ honoribus

honor \Prononciation ?\ masculin

  1. Honneur.
    • atrocius in urbe saevitum: nobilitas, opes, omissi gestique honores pro crimine et ob virtutes certissimum exitium. nec minus praemia delatorum invisa quam scelera, cum alii sacerdotia et consulatus ut spolia adepti, procurationes alii et interiorem potentiam, agerent verterent cuncta odio et terrore. corrupti in dominos servi, in patronos liberti; et quibus deerat inimicus per amicos oppressi. Tacite, H. I. 2
      [je relate] …des cruautés plus atroces dans Rome : noblesse, opulence, honneurs refusés ou reçus, comptés pour autant de crimes, et la vertu devenue le plus irrémissible de tous ; les délateurs, dont le salaire ne révoltait pas moins que les forfaits, se partageant comme un butin sacerdoces et consulats, régissant les provinces, régnant au palais, menant tout au gré de leur caprice ; la haine ou la terreur armant les esclaves contre leurs maîtres, les affranchis contre leurs patrons ; enfin ceux à qui manquait un ennemi, accablés par leurs amis.

DérivésModifier

Apparentés étymologiquesModifier

Dérivés dans d’autres languesModifier

RéférencesModifier

PapiamentoModifier

ÉtymologieModifier

Du latin honor.

Nom commun Modifier

honor

  1. Honneur.

PolonaisModifier

ÉtymologieModifier

Du latin honor.

Nom commun Modifier

honor (genre à préciser : {{m}}, {{f}}, {{mf}}, {{n}} ?)

  1. Honneur.

SynonymesModifier

PrononciationModifier

SuédoisModifier

Forme de nom commun Modifier

Commun Indéfini Défini
Singulier hona honan
Pluriel honor honorna

honor \Prononciation ?\

  1. Pluriel indéfini de hona.