Voir aussi : honorá

Français modifier

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe honorer
Indicatif Présent
Imparfait
Passé simple
il/elle/on honora
Futur simple

honora (h muet)\ɔ.nɔ.ʁa\

  1. Troisième personne du singulier du passé simple de honorer.

Espagnol modifier

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe honorar
Indicatif Présent (yo) honora
(tú) honora
(vos) honora
(él/ella/usted) honora
(nosotros-as) honora
(vosotros-as) honora
(os) honora
(ellos-as/ustedes) honora
Imparfait (yo) honora
(tú) honora
(vos) honora
(él/ella/usted) honora
(nosotros-as) honora
(vosotros-as) honora
(os) honora
(ellos-as/ustedes) honora
Passé simple (yo) honora
(tú) honora
(vos) honora
(él/ella/usted) honora
(nosotros-as) honora
(vosotros-as) honora
(os) honora
(ellos-as/ustedes) honora
Futur simple (yo) honora
(tú) honora
(vos) honora
(él/ella/usted) honora
(nosotros-as) honora
(vosotros-as) honora
(os) honora
(ellos-as/ustedes) honora
Impératif Présent (tú) honora
(vos) honora
(usted) honora
(nosotros-as) honora
(vosotros-as) honora
(os) honora
(ustedes) honora

honora \oˈno.ɾa\

  1. Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif de honorar.
  2. Deuxième personne du singulier () de l’impératif de honorar.