Français modifier

Étymologie modifier

Dérivé de idiot, avec le suffixe -ie.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
idiotie idioties
\i.djɔ.si\

idiotie \i.djɔ.si\ féminin

  1. (Médecine, Psychiatrie)(Désuet) Arriération mentale profonde, congénitale, (oligophrénie) caractérisée entre autre par un QI inférieur à 20. Note : Le terme a été remplacé par la notion de handicap mental.
  2. (Par extension) Actes ou paroles qui dénotent un esprit borné.

Apparentés étymologiques modifier

Traductions modifier

Prononciation modifier

Voir aussi modifier

  • idiotie sur l’encyclopédie Wikipédia  

Références modifier

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Du français idiotie.

Nom commun modifier

idiotie \Prononciation ?\

  1. Idiotie, état mental.
  2. Idiotie, chose idiote.

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 73,7 % des Flamands,
  • 79,1 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]