impertinent

FrançaisModifier

ÉtymologieModifier

(1327)[1] Du bas latin impertinens (« qui n’a pas rapport à »).

Adjectif Modifier

Singulier Pluriel
Masculin impertinent
\ɛ̃.pɛʁ.ti.nɑ̃\

impertinents
\ɛ̃.pɛʁ.ti.nɑ̃\
Féminin impertinente
\ɛ̃.pɛʁ.ti.nɑ̃t\
impertinentes
\ɛ̃.pɛʁ.ti.nɑ̃t\

impertinent \ɛ̃.pɛʁ.ti.nɑ̃\ masculin

  1. (Désuet) Qui n’a rien de commun avec la chose dont il s’agit.
    • Paroles impertinentes.
    • (Justice) Fait, article impertinent.
  2. Qui parle ou qui agit soit avec hauteur et mépris, soit avec familiarité et irrespect.
    • L’homme argue de son droit avec une suffisance presque impertinente, une humilité feinte qui voile une ironie bien claire. — (Jean Rogissart, Passantes d’Octobre, Librairie Arthème Fayard, Paris, 1958)
    • Cette réponse est fort impertinente.
    • Ton impertinent. Raillerie impertinente.
    • Le marquis de La Mole reçut l’abbé Pirard sans aucune de ces petites façons de grand seigneur, si polies, mais si impertinentes pour qui les comprend. — (Stendhal, Le Rouge et le Noir)
    • Vous avez une existence si calme, si ordonnée, si reposante que je me demande si l’état de vieille demoiselle n’est pas l’état idéal.
      — Taisez-vous... Vous deviendriez impertinente !
      — (Germaine Acremant, Ces dames aux chapeaux verts, Plon, 1922, collection Le Livre de Poche, page 339.)

SynonymesModifier

AntonymesModifier

DérivésModifier

TraductionsModifier

Nom commun Modifier

Singulier Pluriel
impertinent impertinents
\ɛ̃.pɛʁ.ti.nɑ̃\

impertinent \ɛ̃.pɛʁ.ti.nɑ̃\ masculin (pour une femme, on dit : impertinente)

  1. Personne qui montre un comportement impertinent.

SynonymesModifier

TraductionsModifier

PrononciationModifier

Voir aussiModifier

RéférencesModifier

AllemandModifier

ÉtymologieModifier

Du latin impertinens.

Adjectif Modifier

impertinent

  1. Impertinent.

PrononciationModifier


AnglaisModifier

ÉtymologieModifier

Du latin impertinens.

Adjectif Modifier

impertinent

  1. Impertinent, hardi, répondeur, effronté (Sens figuré).
    • How dare you speak to me in that impertinent tone of voice!

Apparentés étymologiquesModifier

PrononciationModifier

CatalanModifier

ÉtymologieModifier

Du latin impertinens.

Adjectif Modifier

impertinent

  1. Hardi.

PrononciationModifier

NéerlandaisModifier

ÉtymologieModifier

Du latin impertinens.

Adjectif Modifier

impertinent

  1. Hardi.

SynonymesModifier

Taux de reconnaissanceModifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 81,6 % des Flamands,
  • 87,2 % des Néerlandais.

PrononciationModifier

RéférencesModifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]


RomancheModifier

ÉtymologieModifier

Du latin impertinens.

Adjectif Modifier

impertinent \Prononciation ?\

  1. Impertinent.

SynonymesModifier