Français modifier

Étymologie modifier

(1327)[1] Du bas latin impertinens (« qui n’a pas rapport à »).

Adjectif modifier

Singulier Pluriel
Masculin impertinent
\ɛ̃.pɛʁ.ti.nɑ̃\

impertinents
\ɛ̃.pɛʁ.ti.nɑ̃\
Féminin impertinente
\ɛ̃.pɛʁ.ti.nɑ̃t\
impertinentes
\ɛ̃.pɛʁ.ti.nɑ̃t\

impertinent \ɛ̃.pɛʁ.ti.nɑ̃\ masculin

  1. (Désuet) Qui n’a rien de commun avec la chose dont il s’agit.
    • Paroles impertinentes.
    • (Justice) Fait, article impertinent.
  2. Qui parle ou qui agit soit avec hauteur et mépris, soit avec familiarité et irrespect.
    • L’homme argue de son droit avec une suffisance presque impertinente, une humilité feinte qui voile une ironie bien claire. — (Jean Rogissart, Passantes d’Octobre, Librairie Arthème Fayard, Paris, 1958)
    • Cette réponse est fort impertinente.
    • Ton impertinent. Raillerie impertinente.
    • Le marquis de La Mole reçut l’abbé Pirard sans aucune de ces petites façons de grand seigneur, si polies, mais si impertinentes pour qui les comprend. — (Stendhal, Le Rouge et le Noir)
    • Vous avez une existence si calme, si ordonnée, si reposante que je me demande si l’état de vieille demoiselle n’est pas l’état idéal.
      — Taisez-vous... Vous deviendriez impertinente !
      — (Germaine Acremant, Ces dames aux chapeaux verts, Plon, 1922, collection Le Livre de Poche, page 339.)

Synonymes modifier

Antonymes modifier

Dérivés modifier

Traductions modifier

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
impertinent impertinents
\ɛ̃.pɛʁ.ti.nɑ̃\

impertinent \ɛ̃.pɛʁ.ti.nɑ̃\ masculin (pour une femme, on dit : impertinente)

  1. Personne qui montre un comportement impertinent.

Synonymes modifier

Traductions modifier

Prononciation modifier

Voir aussi modifier

Références modifier

Allemand modifier

Étymologie modifier

Du latin impertinens.

Adjectif modifier

impertinent

  1. Impertinent.

Prononciation modifier


Anglais modifier

Étymologie modifier

Du latin impertinens.

Adjectif modifier

impertinent

  1. Impertinent, hardi, répondeur, effronté (Sens figuré).
    • How dare you speak to me in that impertinent tone of voice!
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Apparentés étymologiques modifier

Prononciation modifier

Catalan modifier

Étymologie modifier

Du latin impertinens.

Adjectif modifier

impertinent

  1. Hardi.

Prononciation modifier

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Du latin impertinens.

Adjectif modifier

impertinent

  1. Hardi.

Synonymes modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 81,6 % des Flamands,
  • 87,2 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]


Romanche modifier

Étymologie modifier

Du latin impertinens.

Adjectif modifier

impertinent \Prononciation ?\

  1. Impertinent.

Synonymes modifier