Latin modifier

Étymologie modifier

Origine obscure. Peut-être[1] formé par suffixation adjectivale du préfixe privatif in-, ou du grec (κ)ενός: vide.

Adjectif modifier

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif inanis inanis inane inanes inanes inania
Vocatif inanis inanis inane inanes inanes inania
Accusatif inanem inanem inane inanes inanes inania
Génitif inanis inanis inanis inanium inanium inanium
Datif inani inani inani inanibus inanibus inanibus
Ablatif inani inani inani inanibus inanibus inanibus

inānis \Prononciation ?\

  1. Sans rien, dépourvu de tout.
    • Hic homo est inanis. — (Plaute. Most. 3, 1, 44)
      Cet homme n’a rien, il est sans fortune.
  2. Vide.
    • Terra autem erat inanis et vacua et tenebrae super faciem abyssi et spiritus Dei ferebatur super aquas. — (Vulgata, Genesis, 1.2.)
      La terre était informe et vide : il y avait des ténèbres à la surface de l’abîme, et l’esprit de Dieu se mouvait au-dessus des eaux.
    • Cum vas inane dicimus, non ita loquimur ut physici, quibus inane esse nihil placet, sed ita, ut verbi causa sine aqua, sine vino, sine oleo vas esse dicamus. — (Cicéron. Fat. 11, 24)

Synonymes modifier

Antonymes modifier

Dérivés modifier

Références modifier