incredibilis

Latin

Étymologie

Dérivé de credo (« croire »), avec le préfixe in- et le suffixe -bilis.

Adjectif

Cas	Singulier			Pluriel
	Masculin	Féminin	Neutre	Masculin	Féminin	Neutre
Nominatif	incredibilis	incredibilis	incredibile	incredibiles	incredibiles	incredibilia
Vocatif	incredibilis	incredibilis	incredibile	incredibiles	incredibiles	incredibilia
Accusatif	incredibilem	incredibilem	incredibile	incredibiles	incredibiles	incredibilia
Génitif	incredibilis	incredibilis	incredibilis	incredibilium	incredibilium	incredibilium
Datif	incredibili	incredibili	incredibili	incredibilibus	incredibilibus	incredibilibus
Ablatif	incredibili	incredibili	incredibili	incredibilibus	incredibilibus	incredibilibus

incrēdĭbĭlis \Prononciation ?\

1. Incroyable, inouï.
   • Commentaria dicta, quasi cum mente. Sunt enim interpretationes, ut commenta iuris, coninienta Evangelii. Apologeticum est excusatio, in quo solent quidam accusantibus respondere. In defensione enim aut negatione sola positum est; et est nomen Graecum. Panegyricum est licentiosum et lasciviosum genus dicendi in laudibus regum, in cuius conpositione homines multis mendaciis adulantur. Quod malum a Graecis exortum est, quorum levitas instructa dicendi facultate et copia incredibili multas mendaciorum nebulas suscitavit. — (Isidore de Séville, Etymologiarum libri XX, 6, 8, 6-7)

Antonymes

• credibilis

Références

• « incredibilis », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage