Anglais modifier

Étymologie modifier

Du latin indicium.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
indicium
\ɪnˈdɪʃɪəm\
indiciums
\ɪnˈdɪʃɪəmz\

indicium \ɪnˈdɪʃɪəm\

  1. Indice.
    • that dim continuum cannot be as sensually groped for, tasted, harkened to, as Veen's Hollow between rhythmic beats; but it shares with it one remarkable indicium: the immobility of perceptual Time. — (Vladimir Nabokov, Ada or Ardor, 1969)

Latin modifier

Étymologie modifier

Dérivé de index (« indice, indicateur »), avec le suffixe -ium.

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif indicium indicia
Vocatif indicium indicia
Accusatif indicium indicia
Génitif indiciī indiciōrum
Datif indiciō indiciīs
Ablatif indiciō indiciīs

indicium \Prononciation ?\ neutre

  1. Indication, délation, notification.
    • facite indicium, si quis vidit — (Plaute, Cist. 4, 2, 9)
  2. Indice.
    • quamquam id quidam indicium, quidam vestigium nominaverunt, per quod alia res intellegitur, ut per sanguinem caedes — (Quint. 5, 9, 9)

Synonymes modifier

Dérivés dans d’autres langues modifier

Références modifier