indigna
Français modifier
Forme de verbe modifier
Voir la conjugaison du verbe indigner | ||
---|---|---|
Indicatif | ||
Passé simple | ||
il/elle/on indigna | ||
indigna \ɛ̃.di.ɲa\
- Troisième personne du singulier du passé simple de indigner.
Prononciation modifier
- Lyon (France) : écouter « indigna [Prononciation ?] »
Espagnol modifier
Forme de verbe modifier
Voir la conjugaison du verbe indignar | ||
---|---|---|
Indicatif | Présent | |
(él/ella/usted) indigna | ||
Impératif | Présent | (tú) indigna |
indigna \inˈdiɣ.na\
- Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif de indignar.
- Deuxième personne du singulier (tú) de l’impératif de indignar.
Prononciation modifier
- Madrid : \inˈdiɣ.na\
- Séville : \iŋˈdiɣ.na\
- Mexico, Bogota : \inˈdiɡ.na\
- Santiago du Chili, Caracas : \iŋˈdiɣ.na\
- Montevideo, Buenos Aires : \inˈdiɣ.na\
Portugais modifier
Forme d’adjectif modifier
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
Masculin | indigno | indignos |
Féminin | indigna | indignas |
indigna \ĩ.ˈdig.nɐ\ (Lisbonne) \ĩ.ˈdʒi.gə.nə\ (São Paulo) masculin
- Féminin singulier de indigno.
Forme de verbe modifier
Voir la conjugaison du verbe indignar | ||
---|---|---|
Indicatif | Présent | |
você/ele/ela indigna | ||
Impératif | Présent | (2e personne du singulier) indigna |
indigna \ĩ.ˈdig.nɐ\ (Lisbonne) \ĩ.ˈdʒi.gə.nə\ (São Paulo)