Ancien occitan modifier

 

Étymologie modifier

Du latin infinitivus.

Nom commun modifier

infinitiu masculin

  1. (Grammaire) Infinitif.

Variantes modifier

Références modifier

  • François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage

Catalan modifier

Étymologie modifier

Du latin infinitivus.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
infinitiu
\infiniˈtiw\
infinitius
\infiniˈtiws\

infinitiu masculin

  1. (Grammaire) Infinitif
    • L'infinitiu de 'vaig' és anar

Prononciation modifier

  • El Prat de Llobregat (Espagne) : écouter « infinitiu [Prononciation ?] »

Occitan modifier

 

Étymologie modifier

Du latin infinitivus.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
infinitiu
\infiniˈtiw\
infinitius
\infiniˈtiws\

infinitiu [infiniˈtiw] (graphie normalisée) masculin

  1. (Grammaire) Infinitif.

Adjectif modifier

Nombre Singulier Pluriel
Masculin infinitiu
\infiniˈtiw\
infinitius
\infiniˈtiws\
Féminin infinitiva
\infiniˈti.βo̞\
infinitivas
\infiniˈti.βo̞s\

infinitiu [infiniˈtiw] (graphie normalisée)

  1. (Grammaire) Infinitif.

Prononciation modifier

Références modifier