Latin modifier

Étymologie modifier

Dérivé de inquietatus (« inquiété »), avec le suffixe -tor.

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif inquietator inquietatorēs
Vocatif inquietator inquietatorēs
Accusatif inquietatorem inquietatorēs
Génitif inquietatoris inquietatorum
Datif inquietatorī inquietatoribus
Ablatif inquietatorĕ inquietatoribus

inquietator \Prononciation ?\ masculin

  1. Celui qui inquiète, qui trouble.

Références modifier