Anglais modifier

Étymologie modifier

Emprunt au latin interdictum, supin de interdicere.

Verbe modifier

Temps Forme
Infinitif to interdict
\Prononciation ?\
Présent simple,
3e pers. sing.
interdicts
Prétérit interdicted
Participe passé interdicted
Participe présent interdicting
voir conjugaison anglaise

interdict \Prononciation ?\

  1. (Soutenu) Interdire.
    • Again, there are many acts which, being directly injurious only to the agents themselves, ought not to be legally interdicted — (J. S. Mill, On Liberty, édition de 1869, page 176)

Prononciation modifier

  • Royaume-Uni (Sud de l'Angleterre) : écouter « interdict [Prononciation ?] »
  • Royaume-Uni (Sud de l'Angleterre) : écouter « interdict [Prononciation ?] »

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

interdict \Prononciation ?\

  1. Défense, interdiction, prohibition.

Synonymes modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 63,7 % des Flamands,
  • 63,6 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]